lunes, 13 de junio de 2011

MAIATZAN ERE AMEN BISITAK!!!

Maiatzari agur esan diogu orain duela gutxi eta, horregaitik maiatzeko berriak kontatzen hasiko gara. Zuek badakizue guri asko gustatzen zaigula zuek gelara etortzea eta hilabete honetan hiru ama etorri zaizkigu. Harrituta gaude zuek irakasten diguzunarekin! Baina… Zenbat dakizue!!!!

Lehengoa Laura izan zen, Enara-ren amatxu. Enarak istripu txiki bat izan zuen etxean eta berarekin etorri zen, holan danok ikusi ahal izan genuen ondo zegoela besoa bendatuta izan arren. Laura artista bat da eta puxikak erabiliz irudiak egiten daki. Gurekin batzuk egin nahi zituen gelan baina puxikak lehertzen direnean sortzen den zaratak beldurtzen gaituenez, lore bat, barraskilo bat eta loro bat eginda ekarri zituen, eta, oparitu zigun eskolan jolasteko. Oraindik ditugu gelan, baina ia haize gabe!

Eskerrik asko Laura!

Hace poco que hemos despedido mayo y por eso os vamos a contar algunas novedades de la clase. Ya sabéis como nos gusta que las amas y los aitas vengan a nuestra clase, pues, este mes han venido tres amas. Estamos impresionados de todo lo que nos estáis enseñando! Pero… ¡Cuánto sabéis!!!

La primera en venir ha sido Laura, la amatxu de Enara. Enara tuvo un pequeño accidente en casa y ha venido con su ama, así hemos podido ver que se encuentra bien, a pesar de que tiene el brazo vendado. Laura es una artista y sabe hacer figuras con globos hinchados. Quería hacer algunas con nosotr@s, pero como nos asustamos con el ruido de los globos al romperse, ha traido ya hechos un caracol, una flor y un loro, y además nos los ha regalado. Todavía los tenemos en clase, aunque un poco deshinchados!

Laura, muchas gracias!

Egun batzuk beranduago, Fátima etorri zen, Eva-ren ama. Fátima, txikia zenean Moroko-n bizi zen eta horregaitik guk ez dakizkigun bi hizkuntzaz daki idazten eta hitz egiten: arabiarrez eta frantsesez. Hizkuntz hoietan kanta bat eta olerki bat erakutsi zizkigun. Zein polita izan zen! Eta, zein ezberdin! Idatzita ekarri zuen eta, badakizue zer? Arabiarrez beste modu baten idazten da. Hizkiak ezberdinak dira eta zuzenbidea ere. Arabiarrez eta frantsesez hitz bat, AITA, esaten ikasi genuen. Eta gainera, oparitxo bat ekarri zigun: arkatz polit bat puxika bati lotuta eta bertan gure argazkia zegoen, eta haren ondoan gure izena bi era ezberdinez idatzita.

Eskerrik asko Fátima gurekin egoteagaitik eta zurekin ikasi dugunagaitik. Oso suerte ona dugu gurekin zure jakintza eta zure denbora partekatzen dituzulako.

Unos días después vino Fátima, la amatxu de Eva. Fátima cuando era pequeña vivía en Marruecos y por eso sabe hablar en dos idiomas que nosotros no conocemos: en árabe y en francés. En esos idiomas nos cantó una canción y nos recitó un poema. ¡Fue super bonito! ¡Y qué diferente! Todo lo trajo escrito y sabéis qué? En árabe se escribe de una manera diferente! las letras no son como las que nos enseñan a nosotros, y la dirección tampoco! Ah! Y hemos aprendido como se dice “AITA” en francés : /peg/, y en árabe: /ab/, pero no se escribe así. Además nos trajo un regalito a cada un@; un lápiz con un globito atado y en la etiqueta nuestra cara y nuestro nombre escrito en árabe y en euskera.

Fátima, muchas gracias por estar con nosotr@s y por lo que nos has enseñado. ¡Qué suerte tenemos de que compartas tu tiempo y lo que sabes con nosotr@s!





Azkena etortzen Lucila izan da, Alejandra-ren amatxu. Lucilak oso ondo daki azazkalak dekoratzen. Oso detaile politak marrazten ditu. Udaberria denez, eskatu genion ia ahal zuen gure gelako lagunen azazkalak dekoratu loreak margozten, eta baietz esan zigunez, arratsalde baten, bere esmalteak kutxatxo polit baten sartuta etorri zitzaigun. Hasieran batzuk ez zuten nahi baina hain polita egiten zuenez ikusterakoan, azkenean denok animatu ginen, andereñoa ere.

Eskerrik asko Lucila! Oso pazientzia handia izan zenuen gurekin. Gu ere, ondo portatu ginen, ezta?

Berriro ere, guztioi mila esker gugatik egiten duzuenagaitik eta, badakizue, gure gela zabalik daukazue beti!

La última en venir ha sido Lucila, la amatxu de Alejandra. Lucila sabe decorar las uñas muy muy bien. Dibuja unos detalles preciosos y como estamos en primavera, le preguntamos si quería venir a nuestra clase y decorarnos las uñas con flores, y como nos dijo que sí, una tarde vino con sus esmaltes en una cajita a pintárnoslas. Al principio, algun@s no se animaban a pintarse unas florecitas pero al darse cuenta de lo bonitas que nos estaban quedando las manos, al final tod@s se animaron, hasta la andereño!

Muchísimas gracias Lucila! Vaya paciencia que tuviste con nosotr@s! Pero nosotr@s nos portamos bien, eh?

Bueno, pues otra vez muchíííííísimas gracias por todo lo que hacéis con nosotr@s, y ya sabéis que nuestra clase está siempre abierta para que nos visitéis.

No hay comentarios: